Zapalenie gruczołu krokowego jest źródłem około 1% przypada na ogólną metodę.
Kwestie związane z właściwą diagnozą medyczną i terapią stawową są niezwykle istotne. Odkrycie etiopatogenetycznych aspektów zapalenia gruczołu krokowego jest bardzo trudne, szczególnie w przypadku przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego.
- W 2015 roku intensywnie prowadzone są badania w zakresie etiologii i patogenezy zapalenia gruczołu krokowego.
- Należy do wstępu do nowych systemów klasyfikacji oraz odpowiednich wymagań terapeutycznych.
- Pisarze opisują istniejące poglądy na diagnostykę medyczną i terapię tego schorzenia polietiologicznego.
Pierwsze opisy zapalenia gruczołu krokowego jako jednostki zawodowej pochodzą z początku XIX wieku. Narażenie na zimno, napaść seksualną, alkohol, a także jazda konna zostały wzięte pod uwagę jako czynniki przyczyniające się do wystąpienia tych stanów.
Związek między zapaleniem gruczołu krokowego a reumatoidalnym zapaleniem cewki moczowej był również szeroko widziany [1, 2, 3] Pogląd, że infekcja drobnoustrojowa jest główną przyczyną zapalenia gruczołu krokowego, był szeroko rozpowszechniony od dziesięcioleci, a także zmienił się dopiero w obecnych czasach.
Zapalenie gruczołu krokowego jest jednym z najczęstszych schorzeń gruczołu krokowego, szczególnie u mężczyzn w wieku do 50 lat.
Informacje epidemiologiczne sugerują, że prawidłowość zapalenia gruczołu krokowego jest równa częstości występowania BPH lub komórek raka prostaty [4, 5]. Przybliżył, że co drugi człowiek z pewnością doświadczy w swoim życiu warunków związanych z tym stanem.
Szacuje się, że obrzęk prostaty stanowi 8% wizyt lekarskich, a także jeden z rodzajów tej choroby – przetrwałe zapalenie gruczołu krokowego występuje u 20% mężczyzn poniżej 40 roku życia, co powoduje, że brwi trafiają do poradni urologicznych.
- Przyczyną 7,5% niepłodności męskiej jest trudność zapalenia gruczołu krokowego.
- Jest to rzadkie u mężczyzn przed okresem dojrzewania, a częstość występowania znacznie wzrasta w wieku dorosłym.
W Stanach Zjednoczonych 35-55% mężczyzn doświadcza objawów zapalenia gruczołu krokowego w ciągu swojego życia, a częstość występowania w grupie wiekowej 20-74 lat wynosi około 10%. Choroba ta dotyka zwykle mężczyzn w wieku 35-50 lat, rzadko występuje przed osiągnięciem pokwitania, a częstość jej występowania zmniejsza się po
Pół wieku, kiedy zachorowalność wzrasta z powodu łagodnego rozwoju [4, 5, 6] U mężczyzn operowanych z tego powodu bardziej prawdopodobne jest badanie mikroskopowe pozbycia się komórek, aby zlokalizować funkcje przetrwałego zapalenia (wyrównać do 90%), ale normalnie przebiega bezobjawowo (bezobjawowe zapalenie gruczołu krokowego – AIP, jakość IV wg PZH, tab. 1) [7, 8]
Etiologia zapalenia gruczołu krokowego
Intensywne i przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego jest zwykle wywoływane przez pojedynczy szczep drobnoustrojów. Najczęstszymi przyczynami infekcji prostaty są bakterie Gram(-) z gospodarstwa domowego Enterobacteriaceae, takie jak E. coli, Klebsiella spp., Pseudomonas spp. – niekorzystne [6, 7, 8]
W ostatnich latach, w związku z rozwojem diagnostyki, liczba wykrywanych infekcji prostaty wywołanych przez drobnoustroje takie jak Chlamydia trachomatis, Mycoplasma czy Ureaplasma faktycznie wzrosła. Grzyby (Candida fungus spp.), Trichomonas, Mycobacterium lub bakterie beztlenowe są rzadko zakaźnymi przedstawicielami (u osób z obniżoną odpornością).
Niektóre doniesienia wymieniają również wirusy lub formy L bakterii jako zmienne patogenne [6, 7, 8, 9, 10] Niebakteryjne zapalenie gruczołu krokowego typu IIIA jest prawdopodobnie wywoływane przez szczepy Mycoplasma, Ureaplasma i Chlamydia.